برآورد مقدماتی پایایی و روایی مقیاس های افسانه پردازی شخصی و خیال پردازی جدید: مقیاس هایی برای سنجش خودمیان بینی در بزرگسالان

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف برآورد مقدماتی پایایی و روایی مقیاس­های افسانه پردازی شخصی و خیال­پردازی جدید: مقیاس هایی برای سنجش خود میان بینی در بزرگسالان انجام شده است. روش: در این مطالعه 308 دانشجوی دانشگاه پیام­نور به روش نمونه­گیری داوطلبانه انتخاب شدند و از پرسشنامه های افسانه­پردازی شخصی و خیال­پردازی (1967) برای سنجش خود میان بینی و از پرسشنامه های افسردگی بک (1970) و هیجان­خواهی زاکرمن (1978) برای تعیین روایی همزمان استفاده شد. داده های بدست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، آلفای کرونباخ، دو نیمه کردن گاتمن و تحلیل عاملی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که میان افسانه­پردازی شخصی با افسردگی همبستگی معکوس ومعنادار وجود دارد (01/0< p) میان افسانه­پردازی شخصی با هیجان­خواهی همبستگی مستقیم وجود دارد (01/0< p) ومیان خیال­پردازی جدید با افسردگی و هیجان­خواهی همبستگی مستقیم و معنادار وجود دارد (01/0< p) که حاکی از روایی همزمان این مقیاس­ها   می­باشد. همچنین پایایی مقیاس افسانه­پردازی شخصی با استفاده از روش آلفای کرونباخ 78/0 و پایایی مقیاس خیال­پردازی با استفاده از روش آلفای کرونباخ 86/0 و پایایی مقیاس خیال­پردازی جدید با استفاده از روش دو نیمه کردن گاتمن 75/0 بدست آمد. با استفاده از روش تحلیل عامل برای مقیاس افسانه­پردازی شخصی سه عامل و برای مقیاس خیال­پردازی یازده عامل استخراج شد. نتیجه­گیری: برآورد مقدماتی نشان داد که پرسشنامه های افسانه­پردازی شخصی و خیال­پردازی جدید به عنوان ابزارهایی پایا و معتبر برای ارزیابی خود میان بینی در میان بزرگسالان می­باشند.